Bezpieczna Podróż Produktów

Jałówki i kastrowane młode bydło mają z powodu odmiennej gospodarki hormonalnej mniejsze tempo wzrostu w porównaniu z buhajkami. Wyraża się to zwłaszcza w niższych przyrostach białka a w warunkach bardzo intensywnego żywienia we wcześniejszym rozpoczęciu odkładania tłuszczu. Im większa jest koncentracja składników pokarmowych w paszy, tym bardziej opłacalny jest krótszy okres opasu. Jałówki i młode wólce mogą bez kłopotu być opasane na pastwisku —-jest to ich wielką zaletą w porównaniu do opasu buhajków. Niestety w znaczącej liczbie sytuacji zdarza się wówczas silna inwazja pasożytów, w wyniku, której wzrasta bezproduktywne zużycie składników pokarmowych. Ilość pobranych składników odżywczych nie pozostaje wtedy w żadnym rozsądnym stosunku do dziennych przyrostów.

Na bazie danych NRC, dokładniej opisanych poprzez Breirema i Homba (1972), normy dotyczące zamówienia na energię opasanych jałówek i młodych wolców zależnie do przyrostów. Potrzeby bytowe były określone dokładnie tak samo jak dla buhajków. Norma NRC określa je na 311 kj (77 kcal/kg) W0\'75. Zapotrzebowanie na 100 g przyrostu podane jest jako średnia, od której mogą być odchylenia rzędu 10 % przy wahaniu się przyrostów dziennych od 800 do 1000 g. W znacznym stopniu wyższe przyrosty są na ogół tylko krótkotrwałe, występują np. przy pi zejściu ze średniego pastwiska na intensywny opas oborowy na skutek wzrostu kompensacyjnego. Wtedy jednostka przyrostu osiągana jest nieco mniejszym nakładem energii.

Zobacz także: Bezpieczna Podróż Produktów

Zapakuj Swój Towar

Pierwszymi pojawiającymi się u lisów (zresztą i u innych zwierząt) włosami są włosy przewodnie, które wybijają się nad powierzchnię skóry w okolicy karku już u 41-dniowego płodu. W chwili urodzenia pełne szczenię pokryte jest przylegającymi włosami pokrywowymi (przewodnimi i ościstymi) o długości pięć—8 mm. Po pięć—8 dniach życia lisiąt zaczynają przebijać się włosy puchowe. W kolejnym rozwoju uwłosienia lisiąt charakterystyczne jest to, że do zimy włosy pokrywowe ulegają dwukrotnej przerobieniu, puchowe zaś — wyłącznie jednorazowej. Mianowicie poszczególne początkowe włosy pokrywowe kończą swój rozwój w okresie między 17 a 45 dniem życia szczenięcia, poczynając zaś od 35 dnia życia rozpoczynają już częściowo wypadać, przy czym wypadanie ich kończy się w wieku 75—80 dni. Na ich miejsce ukazują się włosy pokrywowe letnie; rozwój ostatnich włosów tego rodzaju kończy się w wieku 105 dni, a więc w końcu lipca. Już jednakże od połowy lipca (90 dni życia) rozpoczynają wypadać pierwsze włosy pokrywowe letnie, a z ich pochew rozwijają się włosy pokrywowe zimowe. Początek intensywnego wypadania włosów letnich przypada na połowę sierpnia, niezależnie od daty urodzenia szczenięcia.

Zobacz także: Zapakuj Swój Towar

Zapakuj Swój Towar

Przy wyborze piesaków do hodowli trzeba zwrócić uwagę na ich zdrowie i odpowiednią budowę. Już w momencie odsądzenia zwierząt od matki organizuje się pierwszą selekcję rodowodową, budując oddzielną grupę hodowlaną ze sztuk po dobrych rodzicach, wcześnie urodzonych i odznaczających się wielkością i prawidłową budową. Szczenięta te przechodzą na jak najtroskliwsze żywienie i powinny dla lepszego rozwoju mięśni skorzystać z większych klatek. Właściwego wyboru piesaków dla wypełnienia albo powiększenia stada hodowlanego dokonuje się ze stuprocentową pewnością nie prędzej wówczas, kiedy zwierzęta wyrosły i futro osiągnęło pełny rozwój. Już z ogólnego widoku można zorientować się czy zwierzę jest ogromne, mocne, dobrze rozwinięte i czy posiada prawidłową budowę. W porównaniu do samców wymagania muszą być bez wątpienia ostrzejsze. Nie trzeba dopuszczać do rozpłodu samców o ogólnej długości mniejszej niż 93 cm, samic zaś 90 cm. Długość mierzy się taśmą na grzbiecie zwierzęcia od czubka nosa do końca uwłosienia ogona.

Zobacz także: Zapakuj Swój Towar

Kartony Z Tektury

Poza słabym wzrostem zasadniczym objawem braku choliny u kurcząt i indycząt jest peroza. Pierwszymi jej objawami są punkcikowe wybroczyny i lekki obrzęk w okolicy stawu skokowego. Później następuje wyraźne jego spłaszczenie, spowodowane skręceniem kości stępowo-śródstopowej (skoku).\'Z czasami skok skręca się coraz bardziej i wykrzywia albo zgina tak, że nie tworzy już z kością piszczelową wspólnej płaszczyzny. W tych założeniach noga nie może udźwignąć masy ciała ptaka. Chrząstka stawowa ulega przesunięciu, a ścięgno Achillesa ześlizguje się z miejsca umocowania. Peroza nie jest swoistym objawem braku choliny, ponieważ występuje przy niedoborach duża większość składników pokarmowych. Aczkolwiek u kurcząt żywionych karmą ubogą w cholinę śpiesznie dochodzi do awitaminozy, dość niełatwo jest ją wywołać u kur nieśnych. Jaja mają w przybliżeniu 12—13 mg choliny wig suchej masy, a zatem ogromne jajo zawiera mniej więcej 170 mg, prawie że jedynie w postaci fosfolipidów. Wynika stąd, iż zapotrzebowanie niosek na cholinę powinno być dość znaczne. Mimo to nawet przy długotrwałym stosowaniu diet syntetycznych, w zasadzie zupełnie pozbawionych tej witaminy, nie udało się wywołać u tych kur ani wyraźnego niedoboru, ani obniżyć zawartości choliny w znoszonych poprzez nie jajach.

Zobacz także: Kartony Z Tektury

Opakowania I Kartony

Stwierdzono, że istnieją ilościowe różnice w potrzebach pokarmowych kur różnych ras i rodów. Np do zapobieżenia encefalomalacji u kur ras ciężkich potrzebne są większe dawki witaminy E niż dla Leghornów. Na takiej samej diecie utrzymywane Leghorny odkładają więcej tiaminy w jajach niż kury ras ciężkich. Lamoreaux i Huttowi udało się wybrać dwa rody Leghornów odmiennie reagujących na niedobór ryboflawiny. Stwierdzono też uzależnione od rasy różnice w zapotrzebowaniu na kwas pantotenowy i witaminę B6. Obserwowano również różnice rasowe w zapotrzebowaniu na cholinę. We wszystkich tych wypadkach różnice ilościowe były stosunkowo niewielkie, toteż układanie specjalnych, odrębnych receptur nie wydaje się uzasadnione.

Zobacz także: Opakowania I Kartony

Informacje Marcelina

Wielkość zlecenia kurcząt na kwas linolowy zależy w dużej mierze od ilości tego kwasu w jaju i przyjętych stąd zasobów w świeżo wylężonym organizmie. Według badań Flopkinsa i Norrisa u kurcząt pochodzących z jaj o małej zawartości kwasu linolowego i żywionych dietami bardzo weń ubogimi, zapotrzebowanie na EFA w pokarmie ma możliwość wynosić ponad 1,4% mieszanki. Jeżeli kurczęta wylężone są z jaj o przeciętnym poziomie kwasu linolowego, tj. 10—15%, i otrzymują paszę o wartości energetycznej około 3100 kcal/kg, wystarcza im, w praktyce, około 1% kwasu linolowego w karmie. Menge i współpr. stwierdzili, że żeby zdobyć optymalną nieśność, masę (ciężar) i wylęgowość jaj, należy podawać ponad 250 mg kwasu linolowego na kurę dziennie. Jensen i współpr. wykazali, że zapotrzebowanie na kwas linolowy może dochodzić aż do 1,pięć% dawki. U kur zjadających dziennie 100 g paszy stanowi to 1500 mg na sztukę i dzień.

Zobacz także: Informacje Marcelina

Informacje Gertruda

Związki kwasu foliowego są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie, spotyka się je w organizmach zwierzęcych i roślinnych, a też w drobnoustrojach. W postaci wolnej występuje natomiast jedynie w ograniczonych ilościach; większa jego część jest w materiale naturalnym związana z dwoma albo więcej resztami kwasu glutaminowego, przyłączonego peptydowo do grupy v-karboksylowej właściwej (pierwotnej) cząsteczki glutaminianowej kwasu foliowego. Korzystając z metody różnicowej Cropper i Scott określili budowę folianów krwi kurcząt otrzymujących bądź pteroiloglutaminian (a więc z 1 całą resztą kwasu glutaminowego), bądź pteroiloheptaglutaminian (w drożdżach piwnych, z 7 resztami kwasu glutaminowego). Wyniki wskazują, że folian znajduje się w krwi kurczęcia przede wszystkim jako składnik kwasu 5-metyloczterohydrofoliowego. Związek ten być może wytwarza się w ścianie jelita.

Zobacz także: Informacje Gertruda

Zapakuj Swój Towar

Badania większość biologicznych właściwości szczepów wirusowych, a wyjątkowo serologiczna analiza struktury antygenowej zarazków wywołujących tę chorobę, pozwoliły rozróżnić wiele gatunków; najbardziej istotne to ospy: 1) kur, 2) gołębi, 3) kanarków, 4) indyków, pięć) przepiórek i 6) papużek. Istnieje sposobność występowania jeszcze jednego stylu — wirusa krowianki (zakażenie od szczepionych osób). Cząstki wirusa ospy drobiu noszą nazwę ciałek elementarnych Borrela, a skupienia ich w postaci cytoplazmatycznych ciałek wtrętowych w zakażonych komórkach określane są jako ciałka Bollingera. Rozróżnia się dwie główne postacie schorzenia. Przy formie skórnej wysypka pojawia się na głowie, wewnętrznej powierzchni skrzydeł, a też i na innych częściach ciała, szczególnie w okolicy steku. Przy postaci dyfteroidalnej proces chorobowy dotyczy jamy ustnej, nosa, a sięgać może do gardła, krtani, a wręcz tchawicy. Spostrzeżega się też formę mieszaną; zaatakowanym może być także przewód pokarmowy lub narząd oddechowy. Przy ospie kanarków choroba posiada charakter posocznicowy.

Zobacz także: Zapakuj Swój Towar

Kup Kartony I Pudełka

Magnez jest kationem o dużym znaczeniu fizjologicznym: okazał się niezbędnym składnikiem pokarmowym zwierząt i roślin. U tych ostatnich występuje w chlorofilu w związku kompleksowym (chelatowym) z porfiryną, toteż prowadzono rozległe badania nad jego funkcją metaboliczną u roślin. Pierwsze badania nad rolą magnezu u zwierząt dotyczyły przemian porażennych układu nerwowego (utrata pobudliwości) i mięśniowego, występujących po dożylnym wprowadzeniu soli Mg. Za pierwiastek niezbędny w żywieniu zwierząt uznano magnez nie wcześniej około 40 lat temu, lecz wszelkie jego funkcje w organizmie zwierząt, szczególnie z punktu widzenia interakcji z jonami innych metali, nie są jeszcze wnikliwie zawarte. W 1927 r. Erdtmann odkrył, że magnez aktywuje fosfatazę alkaliczną; od tego czasu wykazano, że takąż rolę spełnia w przyrównaniu do setek enzymów.

Zobacz także: Kup Kartony I Pudełka

Informacje Dagmara

Nadmiar witaminy D staje się przyczyną zespołu procesów metabolicznych polegających na wzmożonej resorpcji soli z kości i patologicznym odkładaniu wapnia w jelitach i innych tkankach miękkich. Taką demineralizację tkanki kostnej u szczurów powodują dawki 300 tys. — 600 tys. j. m., co sprawia, że kości stają się kruche, ulegają deformacji i złamaniom. Mięśnie gładkie są w takich wypadkach priorytetowo narażone na odkładanie się wapnia. Zmiany chorobowe przebiegają w nich wtedy zazwyczaj w następującej kolejności: stan zapalny, zwyrodnienie komórek, zwapnienie. Złogi Ca w tkankach spotyka się na ogół w układzie krwionośnym (naczynia, serce), moczowym (nerki) i oddechowym (płuca). Bardzo wysoki poziom cholekalcyferolu, przekraczający 4 min j.m. na 1 kg mieszanki, stwarza też u kurczęcia uszkodzenia nerek wskutek zwapnienia ich kanalików. Zmiany takie mogą również wystąpić w aorcie i innych tętnicach. Też wysoki poziom ergokalcyferolu jest dla kurcząt toksyczny.

Zobacz także: Informacje Dagmara

Informacje Lidia

Poplonami nazywamy zasiewy dające dodatkowe zbiory, poza plonami głównymi, a przeznaczone na uzyskanie zielonej masy, siana, kiszonki albo na przyoranie jako zielony nawóz. Wprowadzenie do płodozmianu poplonów uintensywnia produkcję rolną. Plony wtóre wysiewane są po sprzęcie poplonu ozimego, a zbierane jesienią tego samego roku. W Polsce i ogólnie rzecz ujmując w państwach o ograniczonych możliwościach zwiększania powierzchni uprawnej, poplony nabierają coraz większego znaczenia wobec bez przerwy wzrastającego zapotrzebowania na przedmioty rolne. W współzależności od lokalizacji w zmianowaniu oraz dodatkowo od terminu siewu i zbioru wyróżnia się następujące rodzaje poplonów:

— poplony ścierniskowe, wysiewane wczesnym latem po sprzęcie plonu głównego, zbierane albo zaorane jesienią tego samego roku;
— wsiewki poplonowe, wsiewane na jesieni albo wczesną wiosną w rośliny użytkowane jako plon kluczowy; wegetacja ich częściowo przebiega jednocześnie z wegetacją plonu głównego; zbierane jesienią albo zaorane podobnie jak poplony ścierniskowe;
- poplony ozime, wysiewane jesienią po sprzęcie plonu głównego, sprzątane albo zaorane wiosną następnego roku.

Zobacz także: Informacje Lidia

Informacje Grazyna

Witamina B1 została wyizolowana w czystej postaci jako chlorowodorek tiaminy. Krystalizuje w postaci białych, jednoskośnych płytek skupionych w rozety, odznacza się charakterystycznym zapachem i smakiem, rozkłada się przy 248°. Jest łatwo rozpuszczalna w wodzie, dość dobrze w glicerolu, glikolu propylenowym i 95% etanolu. Nie rozpuszcza się w tłuszczach oraz ich rozpuszczalnikach. Na powietrzu chlorowodorek uaminy wchłania wilgoć budując wodzian, należy go więc przechowywać szczelnie zamknięty, w przeciwnym przypadku masa jego będzie się zwiększać. Czysty chlorowodorek tiaminy trzeba wysuszyć przed użyciem do sporządzenia roztworów standardowych. W temperaturze do 100° nie rozkłada się w ciągu 24 godz. Można go wyjaławiać w roztworach wodnych przy 120°, lecz pH nie ma możliwość wtedy przekraczać 5,pięć, gdyż śpiesznie się rozłoży. Analitycznie oznacza się tiaminę poprzez utlenianie jej do tiochromu, który wykazuje jedyną w swoim rodzaju błękitną fluorescencją w świetle nadfioletowym.

Zobacz także: Informacje Grazyna

Informacje Bernadeta

Ojczyzną słonecznika jest prawdopodobnie Północna Ameryka między 32 a 52° szerokości geograficznej, a mianowicie jej suche rejony zachodnie i środkowe od północnego Meksyku do zachodnich prowincji Kanady. Nie ulega dziś sugestie, że Indianie meksykańscy i z kontynentu północnoamerykańskiego korzystali nie tylko z form dzikich słonecznika, lecz wprowadzili go już do uprawy użytkując również nasiona do wyrobu oleju. Podwieziony w XVI w. do Hiszpanii rozpowszechnił się w Europie jako roślina ozdobna. Nie prędzej w początkach XIX w. w Rosji zaczęła się rozwijać szerzej uprawą słonecznika jako rośliny oleistej. Większe powierzchnie pod słonecznikiem oleistym spotyka się na innych kontynentach jeszcze w Turcji (481 tys. ha) iw Afryce Południowej (346 tys. ha). Olej słonecznikowy posiada szerokie wykorzystanie jako olej jadalny i jako surowiec do fabrykacji margaryny i tłuszczów kuchennych.

Zobacz także: Informacje Bernadeta

Informacje Klementyna

Zarówno retinol jak również retinal łatwo ulegają rozkładowi pod wpływem utleniania, w szczególności w wysokiej temperaturze i dużej wilgotności oraz dodatkowo przy zetknięciu z mikroelementami lub jełczejącymi tłuszczami (olejami). W ciemności i bez dostępu tlenu retinol jest trwały i można go przetrzymywać przez czas dowolny w pozbawionych powietrza ampułkach, chronionych przed dostępem światła i przy temperaturze poniżej zera. Dość dobrze utrzymuje się w tranie przechowywanym w szczelnie zamkniętych pojemnikach, zwłaszcza w istnienia odpowiednich przeciwutleniaczy. Estry (w zdecydowanej większości przypadków octowy lub palmitynowy) witaminy są oporniej-sze na utlenianie niż alkohole lub aldehydy. Jak już wspomniano wyżej, oba te związki są nierozpuszczalne w wodzie, lecz w niektórych pochodnychw węglowodorów, na przykład. tłuszczzach, etanolu.

Zobacz także: Informacje Klementyna

Informacje Ada

Burak cukrowy należy do rodziny komosowatych (Chenopodiaceae), stylu Beta, gatunku burak łatwy (Beta vulgaris L.), podgatunku Beta vulgaris ssp. esculenta Salisb. Na pędach generatywnych powstają kwiatostany złożone z kwiatków ułożonych w kłębki. Poszczególne kwiaty są obcopylne, wrażliwe. Cyfra kwiatków w jednym kłębku jest cechą dziedziczną i wynosi 1-6. Dobieranie odpowiednich biotypów pozwoliło na wytworzenie odmian o zmniejszonej liczbie kwiatków w kłębku. W przeciętnych założeniach polowych samopylność buraków jest zjawiskiem dość rzadkim. Zaobserwowano szereg mutacji wpływających na przebieg kwitnienia i zapylania. Duże znaczenie w hodowli posiadają biotypy męsko-sterylne. Znaleziono a przy tym formy żeńsko-sterylne. Poszczególne rośliny kwitną poprzez okres dłuższy niż miesiąc, wytwarzając duże ilości pyłku. Kwiatki najbardziej intensywnie pylą w godzinach rannych i przy suchej pogodzie. Nad roślinami produkuje się duża chmura pyłku, tym większa i mniej ruchliwa, im większa jest plantacja.

Zobacz także: Informacje Ada

Jak Pakowac

Systematycznie wzrastającego popytu na młode kurki nie można pokryć za radą opisanych metod wychowu. Trzeba zatem wyszukać nowe drogi, które umożliwią wychów dużej liczby młodych kurek na raz, przy niskich nakładach pracy. Jest to możliwe wyłącznie wtedy, gdy uwolnimy się od obecnych poglądów na wychów kurcząt. W pierwszych tygodniach życia kurczęta nie muszą korzystać z wybiegu, a wychów można prowadzić w ciągu całego roku. Niezbędnym warunkiem jest jednakże uwzględnienie potrzeb życiowych kurcząt , a ponadto obfita i pełnowartościowa pasza. Celom tym służy duża wychowalnia centralna dostosowana do potrzeb młodych kurek. Budowa dużej wychowalni centralnej jest kosztowna, tak że opłacalna jest ona wyłącznie wtedy, gdy wykorzystuje się ją w ciągu całego roku. Urządzenie można poświęcić dwa razy w roku na wychów młodych kurek, a w pozostałym czasie można w nim tuczyć młody drób rzeźny (brojlery).

Zobacz także: Jak Pakowac

Informacje Dagmara

Wychów indycząt jest skomplikowany do czasu ich wykoralenia i opierzenia się. Indyczęta są do tego czasu ogromnie wrażliwe na warunki fizyczne i skłonne do chorób. Niewielką liczbę indycząt można wychować w sposób naturalny, lecz wychów większego stada wymaga wykorzystania przenośnych albo stałych wychowalni, identycznie jak przy wychowie kurcząt. Indyczęta wymagają dużo ciepła i równomiernej temperatury; w początkowym okresie wychowu konieczna jest zatem temperatura 35 °C. Następnie można obniżać temperaturę co tydzień o 3°C. Temperatura pomieszczenia powinna wynosić około 24 do 27°C, stopniowo obniża się ją do 18°C. Rozbieganiu się indycząt zapobiega umiejscowienie parawanika z tektury naokoło źródła ciepła (przynajmniej do pięć dnia). Obok kwoki umieszcza się karmidła i poidła. Po 8 tygodniach, zależnie od pogody i temperatury zewnętrznej, można indyczęta wypuszczać na wybieg. Nagłe odłączenie źródła ciepła wpływa ujemnie na wyniki wychowu, dlatego należy to przeprowadzać stopniowo.

Zobacz także: Informacje Dagmara

Informacje Klaudia

Tworzenie się ropnia, tj. miejscowego, ograniczonego nagromadzenia ropy w tkankach, można uważać za pierwszy etap komplikacji w przebiegu zapalenia. Jako ropnie „gorące" określa się czynne, żywe ropnie, w których tkanki pod wpływem enzymów proteolitycznych są progresywnie niszczone. „Zimny" ropień nie posiada funkcjonowania proteolitycznego, a przemieszcza się tylko w zgodzie z siłą ciężkości (ropień opadowy). U zwierząt są to w bardzo wielu przypadkach ropnie spowodowane przez, Corynebacterium pyogenes, osiągające w większości sytuacji znaczne rozmiary, zazwyczaj niebolesne; towarzyszą im jedynie nieznaczne objawy zapalenia. Proces zapalny ma możliwość się rozszerzyć z pierwotnego miejsca „przez ciągłość" na drodze rozlanego ropnego zapalenia tkanek (phlegmone) albo na drodze limfogennej — przez zapalenia naczyń chłonnych (lymphangitis) z zajęciem regionalnych węzłów chłonnych (lymphadenitis simplex, 1. Purulenta, 1. Apostematosa). Niekiedy ma możliwość dojść do ropnego zapalenia żył, któremu towarzyszy zakrzep (thrombophlebitis), a po przejściu do dużych naczyń ma możliwość dojść do uogólnienia infekcji (zakażenie krwiopochodne).

Zobacz także: Informacje Klaudia

Informacje Daria

Do węglowodanów (cukrowców) zaliczamy bezazotowe substancje wyciągowe (jedno- i dwucukrowce, wielocukrowce: dekstryny, skrobie, glikogen) , a dodatkowo błonnik (celulozę, ligninę, pentozany), które również nie zawierają azotu. W przeciwieństwie do pierwszej grupy wymienionych substancji, które drób chętnie przyjmuje i łatwo trawi, błonnik jest użyty w niewielkim tylko stopniu lub także ptaki w ogóle go nie wykorzystują. Błonnik bowiem jest bardzo odporny na działanie soków trawiennych, a dodatkowo przewód pokarmowy ptaków jest bardzo niedługi i papka pokarmowa przechodzi bardzo prędko. Nie prędzej dzięki bakteriom rozszczepiającym celulozę błonnik zostaje częściowo strawiony. Odbywa się to zasadniczo w obu jelitach ślepych, do których jednakże dostaje się jedynie część zjedzonego pokarmu i tu pozostaje poprzez dłuższy okres czasu. Strawiony błonnik posiada wartość bezazotowych substancji wyciągowych.

Zobacz także: Informacje Daria

Informacje Krystyna

Tłuszcze należą do substancji bezazotowych. Składają się one z glicerolu i kwasów tłuszczowych; podstawowymi składnikami chemicznymi są węgiel (C), tlen (O) i wodór (H). W celu stwierdzenia zawartości tłuszczu w danej paszy poddajemy określoną ilość suchej substancji funkcjonowania eteru, wskutek czego następuje rozpuszczenie w nim tłuszczów. Po odparowaniu eteru pozostaje tłuszcz surowy. Tłuszcz tworzy ciepło w organizmie. Przy zadawaniu zbyt wielkiej ilości tłuszczu następuje jego odkładanie się w tkankach. Również węglowodany dostarczają organizmowi energii cieplnej; na podstawie doświadczeń stwierdzono jednakże, że tłuszcze dostarczają 2,3 raza więcej ciepła niż podobna ilość węglowodanów. Tłuszcze w żywieniu drobiu można tylko częściowo zastępować węglowodanami i białkami, gdyż kwasy tłuszczowe spełniają szczególne zadania w organizmie. Każda mieszanka paszowa powinna więc zawierać określone ilości tłuszczów.

Zobacz także: Informacje Krystyna